اين روزها دلم خيلي هوايت را مي كند هواي چهره ي هميشه متبسمت را..
اگر چه رفتنت ناگهاني بود اما باور كن هميشه در خيالم و در خاطراتم زنده هستي.
نمي دانم اين چه تقديري بود. آزرده ام كه بي خبر رفتي! اما با خيال اينكه به آرامش رسيده اي آرامم .
نمي داني از اينكه ديگر نمي بينمت و صداي دلنشينت را نمي شنوم دلگيرم.
هنوز هم گاه و بي گاه خوابت را مي بينم. مثل همان روزها
كاش روز آخر در آغوشت مي گرفتم به خيال اينكه دوباره تو را خواهم ديد.. اما افسوس آخرين
ديدارمان بود و بعد ناگهان براي هميشه رفتي فقط گاهي به رويا هايم پا ميذاري مثله هميشه
آرام و با لبخند...